1.00.00 Algemeen wettelijk kader

2 Wetgeving verbruiksbelasting van alcoholvrije dranken

2.1 Totstandkoming wetgeving

De inwerkingtreding van de horizontale Richtlijn 92/12 op 1 januari 1993 had voor verschillende lidstaten grote budgettaire gevolgen. Op producten die niet werden genoemd in artikel 3, lid 1 mocht namelijk geen accijns meer worden geheven. Een bekend voorbeeld hiervan in Nederland vormen de alcoholvrije dranken.

Om de betrokken lidstaten tegemoet te komen is hun de mogelijkheid geboden een verbruiksbelasting te heffen, op basis van artikel 3, lid 3 van Richtlijn 92/12. Deze mogelijkheid is thans opgenomen in artikel 1, lid 3, letter a van de horizontale richtlijn 2008/118/EG, die de Richtlijn 92/12 heeft vervangen. Als voorwaarde is daarbij bepaald dat de toepassing van deze mogelijkheid is toegestaan, mits de overschrijding van een EU-binnengrens geen formaliteiten met zich meebrengt.

Voor Nederland resulteerde dit in een verbruiksbelasting op alcoholvrije dranken en op pruim- en snuiftabak, ondergebracht in de nieuwe Wet op de verbruiksbelastingen van alcoholvrije dranken en van enkele andere producten. Inmiddels is deze naam per 1 januari 2014 gewijzigd in de Wet op de verbruiksbelasting van alcoholvrije dranken. Dit is een gevolg van het vervallen van de heffing van verbruiksbelasting van pruimtabak en snuiftabak.

In deze wetgeving is uiteraard rekening gehouden met de in de horizontale richtlijn genoemde voorwaarde. Eén van de gevolgen daarvan is dat de formaliteiten voor het vervoer van alcoholvrije dranken op een andere wijze is geregeld dan het vervoer van accijnsgoederen.